Zawsze wydawało mi się, że mam świetny kontakt z emocjami, bo zwykle dużo i intensywnie czuję. :) Okazało się jednak, że dużo siedzę "w głowie". Nie pozwalałam sobie niektórych rzeczy ani poczuć ani przeżyć. Blokowało to też moje działania.
Zresztą wiele osób narzeka na codzienne problemy, które często związane są z brakiem swobodnego a zarazem bezpiecznego wyrażania emocji. Gdy ukrywamy to, co czujemy lub przeciwnie, całkowicie wyrzucamy emocje na innych, spotykają nas negatywne konsekwencje. Niekiedy tak długo kłębimy to, co czujemy, że w końcu wybuchamy ze zdwojoną siłą a ludzie biorą nas za szaleńców. Innym razem izolujemy się, w obawie przed natłokiem wrażeń i doświadczamy pustki, odcinamy się od życia, wydaje nam się, że jesteśmy bezsilni.
Dlaczego tłumimy emocje lub wypieramy je? Zwykle z powodu społecznego przekazu "emocje są złe, trzeba je kontrolować, negatywnych emocji w ogóle nie wolno odczuwać". A jakie są następstwa takich przekonań?
Czasem wypieramy emocje lub bezładnie "ciskamy gromy" tak intensywnie, że właściwie tracimy kontakt z tym, co czujemy. W konsekwencji tracimy kontakt ze sobą i coraz mniej wiemy, czego chcemy w życiu. Kiedy pojawiają się porady w stylu: "podążaj za tym, co czujesz, odnajdź swoją ścieżkę" nie chcemy tego słuchać. Nauczyliśmy się blokować emocje poniekąd specjalnie. Niestety w ten sposób blokujemy też dostęp do swoich zasobów, do radości, pasji i naturalnie przychodzących efektów.
Co zrobić?
Pierwszy krok to... zaprzyjaźnij się ze swoimi emocjami. Nie oceniaj ich! (czy są dobre czy złe, są i już), po prostu je NAZWIJ. Pobądź przez chwilę z daną emocją, zamknij oczy i ODDYCHAJ głęboko. ZAAKCEPTUJ to, co czujesz. (Dla zaawansowanych: możesz sobie wyobrazić, że przytulasz siebie, lub po prostu jesteś ze sobą w pełnej akceptacji. Możesz zapytać siebie: czego teraz potrzebuję? Jeśli pojawia się wyobrażenie w ciele: np zaciśnięte gardło oddychaj i uwalniaj stamtąd napięcie. Jeśli pojawia się metafora np. wbity w ciało kołek zobacz, co chcesz zrobić z tym kołkiem i zrób to).
Jeśli po chwili pojawią się wnioski, ZAPISZ je. Emocje to ważne informacje od Twojego ciała, to drogowskazy, diamenciki, które podpowiadają Ci, czego potrzebujesz.
Im bardziej dajesz sobie prawo do ich odczuwania, tym lepszy masz kontakt ze sobą i swoją życiową ścieżką. Akceptujesz to, kim po prostu, tak naprawdę jesteś i dokonujesz lepszych wyborów.
Drugi krok to wyrażanie emocji. Powiedz innym, jak się czujesz i czego potrzebujesz. (Pamiętaj, że inni też mają swoje odczucia, nie masz na siłę zarzucać emocjami, tylko wyrazić.)
Nie zawsze Twoje potrzeby będą mogły być spełnione, ale im lepiej czujesz się z Tym, kim jesteś, nabierasz wewnętrznej spójności, tym bardziej inni garną się do Ciebie i czują z Tobą dobrze.
Gdy godzisz się na to, co czujesz, pozwalasz sobie poczuć, to "odbierasz informację". Gdy informacja nie musi się już do Ciebie dobijać, to natężenie emocji spada.
Powodzenia!
Magdalena Hamer
Jeśli przyda Ci się wsparcie coacha zapraszam do kontaktu: magda.hamer@gmail.com
